PROJECT HOOP

In periode 4 werken we aan het thema Hoop. Je kan zeggen dat het een behoorlijk actueel thema is.

Toch is Corona niet een thema waar ik mee wil werken. Het staat te dicht bij alles wat er op dit moment gebeurt in de wereld. We hebben in de familie genoeg gestrest om het virus en ik ga er liever niet nog meer op in.

Door deze beslissing ben ik op zoek gegaan naar waar ik wél mee wil werken. Wat is een thema rondom hoop waar ik wat mee kan? Iets wat ik interessant vind en waar ik mee kan werken.

Ik ben begonnen met een opdrachtje die we van Paul hebben gekregen: een interview houden over hoop en daar een video mee maken.

Hiervoor heb ik mijn zus en mijn vader geïnterviewd. Ik heb ze vragen gesteld over hoop. Daarna heb ik gebaseerd op die antwoorden, wat video-opnames gemaakt en ze allemaal aan elkaar geplakt in Première.
Ik heb een paar kleine gifjes gemaakt als toevoeging.

Ik ben niet helemaal tevreden met het eindresultaat, maar ik vind wel dat het een goede oefening is geweest.

Voor de video heb ik goede feedback gekregen waar ik ook zeker wel wat mee kan voor een volgende keer.

Een grote factor was de zwarte beelden tussendoor. Het voelt door het gebrek aan beeld alsof de video een stuk langer is, en dat is geen fijn gevoel.
Iets om te verbeteren voor de volgende keer dus!

Video Hoop

Zoeken naar een onderwerp

Het anker is het symbool voor hoop.

Ik ben begonnen met contact opnemen met mijn familie en vrienden.
Ik heb ze een bericht gestuurd met de vraag: Wat betekent hoop voor jou?

De antwoorden hierop zijn gevarieerd. Wat me wel is opgevallen, is dat de mensen die in mijn leeftijdscategorie zitten (17,18,19) vaak hetzelfde soort antwoord hebben gegeven. Voor hun is hoop allemaal: het vooruitzicht dat het allemaal wel weer goed komt, ook al ziet het er nu niet zo uit.

Dit wil niet zeggen dat er geen variatie in zat. Dat zeker wel. Toch kwam het allemaal een beetje op hetzelfde neer.

Mijn familie is allemaal wat ouder. Hun antwoorden waren meer gevarieerd en heel erg persoonlijk. Ze hadden allemaal wat tijd nodig om op een antwoord te komen (soms een paar dagen, soms een paar uur), maar daardoor kwamen ze op een doordachte definitie. Ik vond dat mooi om te zien.

De antwoorden op de vraag 'Wat betekent hoop voor jou?'

(De antwoorden hier zijn anoniem.)

Ik denk het vooruitzicht/gevoel/idee dat het allemaal goed gaat komen, ook al gaat het op dit moment misschien wat minder.

Hoop betekent voor mij iets positiefs!! Ook al is de situatie minder positief of ronduit negatief dan hoop je dat het zal veranderen naar iets goeds. Ze zeggen Hoop doet leven en dat is iets waar ik volledig achter sta. Ik wil hoopvol en positief naar mijn leven en de mensen om mij heen kijken.

Voor mij is hoop een niet zekere verwachting van iets dat gebeurt of gaat komen, vooral als er ook een negatieve draai aan kan zitten.

Hoop is iets waaraan je je vast kan houden in tijden van ellende.

Vertrouwen erin hebben dat het goed gaat komen.

Hoop is voor mij een soort licht aan het eind van de tunnel. Een teken dat alles goed komt.

Hoop geeft mij positieve energy en wilskracht en inzicht in realiteit.

Op je eigen gedachten kunnen vertrouwen.

Mijn anker staat voor hoop! Mede omdat het weerspiegelt dat het anker je thuis is. De hoop is dan altijd na een (zeil)reis weer thuis te komen bij je anker/hoop (Marjolein)

Ik denk voor mij dat hoop iets is om je aan vast te houden. Het geeft mij doorzettingsvermogen om te blijven doorgaan, ook als het slechter gaat, met de verwachting dat het beter zal gaan als ik door blijf zetten.

The passion.

Hoop is iets wat je wilskracht geeft om door te gaan.

Ik merk dat hoop voor mij betekent dat ik creativiteit, angst en nieuwsgierigheid combineer en daarmee mij iets durf voor te stellen, te verwachten.
Hoop heeft iets spannends zoals cadeautjes voor je verjaardag en soms ook tegen beter weten in hopen dat iets goed komt of niet zal gebeuren. In de doos van Pandora kwam de hoop als vogel eruit als troost voor de mensheid. Hoop biedt mij inderdaad troost en ruimte om lastige situaties vanuit een bredere context te bekijken.

Hoop betekent dat er nog een kans bestaat, hoe klein die ook mag zijn, op ‘beter’ of een ‘verbetering’ van een geval of situatie. Een sprankje is genoeg om mensen op de been te houden.

Hoop betekent voor mij dat een situatie niet hoeft te blijven zoals hij is. Hoop maakt dat we het volhouden. Hoop geeft moed, hoop is positief. Hoop is feitelijk en van levensbelang.

Hoop betekent voor mij:

Een goed vooruitzicht naar de toekomst
vorm van houvast
positieve wenteling aan nare gedachten/ lijden

Hoop is als een zaadje
Je stopt het in de grond
Je voedt het
Geeft het water
In spanning wacht je af
Als er dan voldoende zonlicht op komt
Begint je plant te groeien
Ooit zal er hier een bloemetje bloeien

Valse hoop is risicovol en riskant
De grens tussen hoop en valse hoop is maar een dun lijntje
Vaak voor de toeschouwer makkelijker te onderscheiden dan voor de persoon die het ondergaat

Waar ik nu op hoop:
- De zomer. Dat is zo fijn en daar wordt ik vrolijk van.
- Dat alles goed blijft gaan met mams, ze werkt heel erg hard nu.

Het idee dat het uiteindelijk goed komt, of beter wordt… Also, faith.

Het zinnebeeld van hoop is het anker.
Als je nu je leven vergelijkt met een bootje dat vaart op de levenszee, dan kan het soms flink gaan stormen en dreigt je bootje onder te gaan, maar dan is daar het anker, de hoop. Dat anker gooi je uit in de hoop op een veilige kust. Hoop is dus altijd positief!

Hoop geeft je de kracht om door te gaan, de toekomst in. Ook in de tijden dat niet alles perfect gaat. Hoop geeft dan het vertrouwen op een betere tijd zodat het zinvol is om door te gaan.

Iets om voor te leven. Het feit dat je hoop hebt zorgt ervoor dat je een drive krijgt om door te gaan.

Ik ben argwanend ten opzichte van hoop.

Mijn eerste associatie met hoop is religie. Dat is als ik met een hele wijde blik naar hoop kijk. Hoop is misschien wel de kiem van religie: Hoop dat er na het leven nog iets is. Hoop is iets strikt persoonlijks. Religie is dit in zekere zin ook, alleen heeft het een sterke neiging om dwingend te worden naar anderen en een gedaante van “de waarheid” aan te nemen. Met alle gevolgen van dien. Daar ligt denk ik een deel van mijn argwaan in. Maar we hebben het niet over religie hier. Terug naar hoop.

Hoop is heel basaal, het zit in ons allemaal. En toch vind ik het moeilijk te herkennen: Wanneer ben ik aan het hopen?

Als ik het herken, heeft hoop vaak een apathische kwaliteit waar ik een hekel aan heb. Dat ligt aan mijzelf uiteraard. Ik verdenk mij ervan om lui te worden als ik ga hopen, en dat ik hoop gebruik om verantwoordelijkheid buiten mijzelf te leggen.

“Ik hoop dat ik gelukkig word”. Ja duh. En gaat dat vanzelf?

“Ik hoop dat dit goed genoeg is”. Oh? Waarom zeg je niet dat het goed genoeg ís?

En als het dan niet goed genoeg bleek te zijn, ligt er nog een gevaar op de loer: Dat ik door de hoop die ik had kan gaan denken dat het niet aan mij lag. Zo kun je soms je eigen tekortkomingen over het hoofd zien.

Hoop kan een daarom een fata morgana voor me zijn, de behoefte om een (te) gunstige uitkomst voor ogen te houden. Het vertelt me over mijzelf. Over mijn angsten, over wat ik graag zou willen. Hoop betekent in dat laatste geval dus een ook kans op teleurstelling. Ik ben niet zo dol op teleurstellingen.

Hoop heeft uiteraard voor mij ook positieve kanten. Hoop is een middel om je ergens doorheen te slepen. Ik kan volhouden als ik hoop heb. Als ik in een bootje midden op de oceaan hulpeloos ronddobber, hoop ik dat ik gered word. Die hoop houd ik vol totdat ik ofwel dood ben of gered ben. Zonder die hoop zou ik zijn overgeleverd aan alle angst die er in mij woont, en houd je het minde lang vol. De zwartgallige kant in mij fluistert dat hoop een laffe manier is om je eigen spoken te ontduiken, maar die kant moet zijn mond even houden.

Hoop laat je risico’s nemen. Dat kan goed en slecht aflopen. “Met de macht der wanhoop” zegt precies wat het is. Het is een essentiële drijfveer van ons, mensen.

Hoop is ook troost. Troost voor het hier en nu. Op zijn mooist is hoop andermans knuffelbeer die ik even mag vasthouden. Hoe lang, is onbekend. Ik kan hoop niet oproepen. Het is er, of het is er niet. Het is geen keuze, helaas. Wat dat betreft kun je maar het beste genieten van die beer zolang ie er is.

Deze vele antwoorden hebben mij inspiratie gegeven voor een paar ideeën voor een onderwerp waar ik eventueel mee kan gaan werken.

Wat ik leuk vond om te zien, was dat mijn oma en oom allebei het anker als hun definitie van hoop hebben opgegeven. Mijn familie aan mijn moeder's kant heeft altijd veel gezeild. De hele familie heeft wel een connectie met varen en op het water zijn. Dat vond ik daarom een mooie connectie.

Mijn oom is nooit gestopt met varen. Hij heeft dan ook een tatoeage van een anker op zijn arm.

Wat ik ook heb gezien, is dat twee vriendinnen van mij allebei hun geloof als hoop hebben opgegeven.

En het laatste antwoord vind ik verreweg het meest interessant.
Ik vind het gaaf om te zien hoe deze persoon hoop als een dubbelzinnig concept heeft omschreven.

Hoop is zowel een angst als een troost. Dat vind ik zo mooi beschreven.
De lijn ertussen is ook ontzettend dun. Als je hoopt op iets, is er ook een kans op teleurstelling. Je hoopt, maar je bent ook bang dat je teleurgesteld wordt. Op die manier staan die twee dingen dicht op elkaar.

Dat concept vind ik fascinerend.

Als ik nu kijk naar al deze antwoorden, dan wil ik graag werken met het laatste antwoord: over hoop en angst.

Ik denk dat ik daar een gaaf project mee kan maken. Met dit in mijn hoofd ga ik door met dit proces.

Een extra uitdaging

Als toevoeging deze periode heb ik een extra uitdaging gekregen.

Ik kan namelijk niet tekenen op het moment.

De reden hiervoor is mijn eigen domme fout. Ik heb de afgelopen tijd teveel getekend, om het maar even heel simpel te zeggen. Naast school is tekenen ook mijn hobby en dit zorgt ervoor dat ik buiten school ook bezig ben met persoonlijke projecten.
Ik kan uren lang aan het tekenen zijn. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik mijn hand heb overbelast.

Nu doet het zeer om teveel gebruik te maken van mijn goede hand en daardoor kan ik voorlopig niet goed werken.

Het is voor mij daarom deze periode een extra uitdaging om beeld te maken. Ik zal op zoek moeten naar nieuwe materialen en manieren om de opdrachten te maken.

Stiekem vind ik dit ook wel erg leuk. Het is een manier om mezelf te dwingen om nieuwe technieken uit te proberen en op zoek te gaan naar iets wat werkt.

Ik heb van mijn fysiotherapeut oefeningen gekregen om snel weer te herstellen, dus hopelijk is dit maar tijdelijk.

We gaan zien hoe dit zal verlopen! :)

Update voor de blessure:

Het gaat beter. Ik kan pas echt werken na de vakantie ben ik bang, maar het verband is weg en de oefeningen werken.

Dit komt dus wel goed.

We blijven lachen (vandaar de smiley (: )

Techniek 1 uitgeprobeerd: met links schrijven.

Conclusie: dit werkt niet.

Interviews

Ik heb twee interviews kunnen regelen voor dit project.
Ik heb een vriend van mijn vader gevraagd en een vriendin van mij.
Beiden hadden heel interessante antwoorden op mijn vraag. Ik wilde heel graag meer weten daarover.

Het leek me ontzettend leuk om deze twee mensen te interviewen, vooral omdat ze zo verschillend zijn. Ik denk dat er heel interessante resultaten uit dit interview zullen komen en daar kan ik 100% mee werken in de toekomst.

Waar ik me vooral op wil focussen bij deze interviews is 1 thema: Angst om te hopen.
Wat is de relatie tussen angst en hoop? Hoe heeft dit effect op mensen?

Om ze annoniem te houden zal ik deze twee personen Gert en Martha noemen.
Gert en Martha hadden allebei antwoorden gegeven die mij de indruk gaven dat hoop iets is wat argwaan (en misschien ook wel angst) opwekt.

Ik wil hier heel graag meer over weten. Dus ik ben benieuwd!

Mindmap

Een van de opdrachten die we hebben moeten doen was het maken van een mindmap. Ik heb een mindmap gemaakt van de vraag die vrienden van mij hebben beantwoord: 'Waar hoop je op vandaag?'

Thema Project

Het project is voor mij nu helemaal van start gegaan. Ik heb een interview gedaan die ontzettend veel nieuwe ideeën heeft opgebracht.
Ik heb Gert geïnterviewd. Gebaseerd op zijn interview heb ik mijn thema gevonden waar ik mee wil werken:

Ongewilde kinderloosheid.

Gert en zijn vrouw hebben de afgelopen tien jaar geprobeerd om kinderen te krijgen. Ze zijn een aantal keer ook werkelijk zwanger geweest, maar dan verloren ze de baby. Na tien jaar hebben ze de hoop wel zo'n beetje opgegeven. Toch blijft dat kleine sprankje hoop altijd nog bestaan.

Deze ervaring doet veel met een mens. Ik vond het dan ook heel mooi om er met Gert over te praten.

Met de informatie die ik heb gekregen van Gert ben ik gaan brainstormen. Ik wil in de werken die ik ga maken laten zien hoe pijnlijk ongewilde kinderloosheid is. Wat dit allemaal met een mens doet.
Ik heb met mezelf afgesproken dat ik niet bang moet zijn om grenzen op te zoeken. Ik vind het moeilijk om om te gaan met heftige thema's. Toch zijn er dingen waar ik hoe dan ook mee geconfronteerd zal worden.
Het is belangrijk om me over mijn eigen ongemak te zetten en het allemaal toch te doen.

Zoals ik al zei ben ik gaan brainstormen. Hier zal ik een aantal van mijn stappen laten zien.

Gert beschreef hoop als een soort figuur in de verte. Iets wat aantrekkelijk was, maar zou verdwijnen zodra je dichterbij komt. Een soort fata morgana.

Hier maakte ik een klein schetsje van. Om een beginnetje te maken.

Vervolgens dacht ik nog eens meer na over die kinderloosheid. Ik maakte dit schetsje.

Misschien zou dit te zien kunnen zijn in die fata morgana.
De droom van een kindje.

De ongewilde kinderloosheid staat gelijk aan een hoop emotie. Een hoop verdriet.

Ik zal te denken over al die kinderen die ze nooit gehad hebben. De verloren baby's.

Het leek me interessant om te kijken naar wat ik daarmee zou kunnen doen.

Ik bedacht dat het misschien interessant is om die kinderen allemaal bij elkaar te zetten. Om ze te verbinden. Ze horen allemaal bij elkaar.

Ik wilde de indruk wekken dat die kinderen niet helemaal 'af' waren. Niet volledig gevormd.

Daar heb ik ook een beetje mee gespeeld.

Toen kwam ik op het idee om ze misschien letterlijk incompleet te maken. Met missende delen.

Niet veel later vond ik deze afbeelding op het internet. Ik kreeg meteen een idee!

Ik nam het concept van de kinderen die allemaal verbonden zijn door één draad. Dit stond voor die samenhang. (Mijn moeder zei dat ze het een beetje op een navelstreng vond lijken. Dat vond ik ook heel mooi.)

Ik wilde werken met die kinderen die allemaal samenkomen.
Deze afbeeldingen gaf me toen het idee om dat soort blokken te gebruiken daarvoor.

De kunstenaar van dit beeld is: Xulia Vicente
Dit is de link naar de pagina waar ik dit beeld heb gevonden:

Xulia Vicente

Ik maakte dit kleine schetsje.
Dit was de basis voor mijn idee.

De connectie tussen die kinderen, in combinatie met het idee om ze op 'blokken te zetten'.

Het wordt een soort droombeeld van Gert; de persoon die lijdt aan de kinderloosheid.

Ik heb ook een beetje gekeken naar het idee van mijn moeder over die navelstrengen...

Ik ging een beetje kijken naar kleur..

De achtergrond kleuren.

Als start voor dit project wil ik een illustratie maken. Gewoon om wat dingen uit te proberen en een idee te krijgen van waar ik eventueel naartoe wil gaan.

Deze illustratie ben ik nu aan het maken. Hiernaast foto's van de eerste stap.

De illustratie is een resultaat van de eerste ideetjes.

Transformatie Animatie

Deze transformatie animatie heb ik gemaakt als oefeningetje tussendoor. Het was een opdracht van voor de vakantie, maar ik ben er een beetje laat mee.

Het was een experiment. Ik ben best blij met het resultaat.

Ondertussen...

Ondertussen is het schilderij van hierboven af. Dit is het eindresultaat:

Ik ben redelijk tevreden met dit resultaat.
Als ik het nog eens zou maken, dan zou ik de man in het midden veel groter maken en ook een andere kleur als de kinderen. Dan is dat contrast groter.

Sowieso was dit een experiment om een idee te testen. Nu ga ik andere stappen zetten.

What's next?

De volgende stap die ik ga zetten is nadenken over de illustratie die ik ga maken bij het onderwerp. Na overleg met klasgenoten en docenten ben ik ideeën gaan bedenken voor die eindwerken.

Voor het enkele beeld wil ik een chronologische tekening maken. Ik neem het verhaal van Gert en die ga ik uittekenen.

Om daarmee te beginnen ga ik eerst het interview helemaal uitwerken in tekst. Ik wil er een artikel van maken en daarbij illustreren. Daarna wil ik proberen om hierop door te gaan en de opdrachten te maken die daar nog bij horen: een magazine cover maken en een poster met betrekking tot het onderwerp.

Voor de beeldreeks weet ik nog niet zeker wat ik wil doen, maar ik weet wel dat ik misschien iets wil doen met stripachtige beelden. Daar kom ik zeker nog op terug.

Het idee van de animatie is nu wel zo'n beetje klaar. Ik wil graag een man laten zien die over straat loopt en overal om hem heen een soort fata morgana's ziet (in de vorm van kleine 'geesten' of 'spirits' of zoiets). Die fata morgana's zijn kinderen die hij zo graag zou willen hebben. In de animatie zie je zijn verdriet vooral naar voren komen.

Ik ga een begin maken bij deze ideeën. Het proces zal volgen!

Beeldreeks

Ik ben begonnen met het maken van mijn beeldreeks. Het idee hiervoor kwam van het idee voor het enkele beeld: de chronologische tekening. Ik zat met dat idee te rommelen en toen besloot ik dat wat ik wilde maken beter geschikt is voor de beeldreeks. Dus daar ben ik nu mee bezig.

Ik ben bezig een serie van illustraties te maken die het verhaal vertellen van tien jaar lang proberen een kindje te krijgen. Ik gok dat het uiteindelijk een stuk of tien beelden worden. Het zijn redelijk grote tekeningen: 50x65 cm papieren.

Ik ben te werk gegaan met acryl verf, want daar wil ik graag wat beter in worden en ik vond ook dat ik daarmee de mooiste kleuren kon maken. Kleur is een belangrijk onderdeel van deze werken, want ik wil dat ze een toon zetten voor de sfeer van de gebeurtenissen.

Ik ben ook aan de slag gegaan met een versimpelde stijl van tekenen. Ik wilde dat het nog steeds voelt als 'mijn stijl' van tekenen, maar het moest ook wat meer aan de verbeelding overlaten. Dus ik ben daarvoor wat schetsen gaan maken.

Dit is waar ik mee te werk ben gegaan.

Ik ben begonnen met de eerste twee illustraties voor de beeldreeks. Het was nog een beetje zoeken naar hoe ik het allemaal wilde hebben, maar ik ben erg blij met hoe dit eruit ziet. Ik denk dat dit project erg mooi gaat worden. Ik hoop het in ieder geval. :)

Dit zijn de eerste twee illustraties. Nog acht te gaan.

Na werk te hebben besproken met Nicole en Paul, ben ik op de conclusie gekomen om te blijven experimenten met beeld. Beelden zijn interessanter als ik ze suggestiever maak. Ik wil daar graag meer mee doen, maar het gaat niet vanzelf. Het is iets wat een beetje onbewust gebeurt. Ik wil daarom ruimte over laten voor suggestieve beelden, maar ik ga me er niet op focussen, want dan wordt het geforceerd.

Ik heb besloten om nu verder te gaan met deze beeldenreeks. Ik wil het heel graag afmaken en dan heb ik daarna nog tijd over (als het goed is) om eventueel nog iets anders te proberen.

Ik ben verder gegaan met de beeldreeks en heb nog drie schilderijen erbij gemaakt. Daarnaast heb ik een hoop thumbnails gemaakt voor bij de schilderijtjes.

Dit zijn de beelden die ik nu aan het schilderen ben. Ik heb er tot nu toe geen tien... Ik zit nu op acht.

Werken drie vier en vijf.

Feedback

Na overleg met Eva heb ik een nieuwe opdracht gekregen voor deze beeldreeks. Ik ga experimenteren met uitsneden van deze illustraties. Dan krijg ik hopelijk nieuwe inzichten over de werken.

Ik ga ermee aan de slag! Ik begin met werken met de eerste vijf tekeningen die ik al heb.

Dit zijn mijn eerste pogingen om uitsneden te maken van de illustraties. Ik heb geprobeerd om mij te focussen op de belangrijkste delen van de tekening. Het deel die het meeste zegt.

Ik merk dat ik niet helemaal weet wat ik hiermee kan. Ik zie nog niet heel veel mogelijkheden in deze uitsneden.

De afgemaakte serie

Na de pogingen om uitsneden te maken heb ik de serie afgemaakt. Ik moest nog drie beelden maken. Ik wilde verder aan de volgende stap: om de mogelijkheden te vinden bij de uitsneden.
Ik voelde wel de neiging om eerst de serie af te maken. Nu dat gebeurt is, weet ik dat het de juiste beslissing is geweest.

Bij het maken van deze laatste drie beelden begon het allemaal toch wel zwaar te wegen. Aan het begin had ik het gevoel dat ik ver genoeg af stond van dit verhaal om er aan te werken. Nu weet ik dat dat niet zo is. Het raakt me enorm.

De serie beelden bij elkaar.

Experimenten vervolg

Ik ben door gegaan met het maken van uitsneden. Ik denk dat ik ze over elkaar ga zetten om te kijken hoe dat eruit ziet.. Ik heb alleen nog wat moeite met photoshop. Ik snap er niks van :)
Het wordt improviseren.

De uitsneden van de laatste drie werken.

Collages

Dit is wat ik heb geprobeerd te maken. Ik vind het interessant... maar ik heb het idee dat dit het verhaal negatief beïnvloed.

Animatie

Ik ben begonnen met het maken van mijn animatie. Ik wilde eerst een testje doen.
Ik ben niet heel goed met animeren, het is nogal schokkerig altijd.

Maar ik doe mijn best :)
Dit eerste testje was om een beeld te krijgen van het concept.

Het is de bedoeling dat de hoofdpersoon over straat loopt en dan achtervolgt wordt door een schim. De schim is de hoop op een kindje.

Die schim is altijd te zien vanuit zijn ooghoek, maar als hij beter probeert te kijken, dan verdwijnt het weer.

Na deze eerste test wilde ik het beeld verder uitwerken. Ik wil heel graag een mooie setting maken: de straten waar de hoofdpersoon door loopt.

De personages houd ik een stuk simpeler. Ze zijn een stuk meer symbolisch.

Hiernaast is mijn achtergrond voor het eerste shot van de video. Het contrast tussen achter- en voorgrond moest heel groot zijn, dus daarom heb ik ervoor gekozen om het zo 'af' te maken.

Dit is het eerste stukje animatie, met de hoofdpersoon.

Een schets voor het storyboard.
Dit is het eerste idee.

Het verhaaltje

De hoofdpersoon wordt gevolgd over straat door denkbeeldige kinderen. Dit is een verwezenlijking van zijn hoop om kinderen te krijgen.

De kinderen zijn altijd in de buurt, maar hij kan ze niet goed zien. Hij heeft door dat er iets is, maar ze verdwijnen uit zijn zicht als 'ie probeert beter te kijken.

Dit is heel verwarrend en frustrerend voor hem, maar later realiseert hij zich dat het ook een soort troost is. De kinderen zijn altijd in de buurt en bieden een vorm van comfort voor hem.

Mijn hoofdpersoon is onderweg. Hij stopt om bloemen te kopen.
We volgen zijn route waarbij hij constant wordt afgeleid door de kindjes die om hem heen dwalen.

Zijn bestemming is het ziekenhuis. Hij gaat op bezoek bij zijn vrouw die net een miskraam heeft gehad en aan het herstellen is.

Ik heb alle details nog niet helemaal uitgewerkt, maar dit is de rode draad.

Het maakproces

Ondertussen heb ik al een stukje van mijn animatie af. Het beginnetje.

Dit eerste stuk is een soort introductie. Je ziet de spirits tevoorschijn komen en de verwarring van onze hoofdpersoon.

Ik wilde voor de opmaak een sterk contrast hebben tussen de gedetailleerde achtergronden en de simpele personages.

De kleuren op de achtergrond zijn wat warmer en doffer. Daardoor de springt het zwart en geel van de personages heel erg naar voren.

Dit zijn de eerste paar achtergronden.

Ik vind het belangrijk om ervoor te zorgen dat de voor- en achtergrond interactie met elkaar hebben.

Ik heb de kindjes bijvoorbeeld laten verstoppen achter een bloempot. En achter een lantaarnpaal.
Ook is er een stukje waar één van de twee naar een bord rent om het te lezen.

Dat soort dingen wil ik zoveel mogelijk in de animatie verwerken.

Wat ik tot nu toe erg leuk vind is het speelse van de kinderen. Ze zijn brutaal.

Ze staan voor hoop. Maar die hoop kan je behoorlijk in de weg zitten. Zo zijn deze kinderen erg speels, maar ze plagen de hoofdpersoon ook heel erg door telkens uit zijn zicht te blijven.

Wat deze denkbeeldige kinderen wel heel mooi maakt, is dat ze de hoofdpersoon bijstaan tijdens zijn reis. Door de kindjes is hij niet alleen.

De laatste stappen

Ondertussen zijn alle frames getekent. Ik ben erg trots op de tekeningen! Animatie vind ik er moeilijk, maar ik heb het gevoel dat het verhaal en de opmaak dat feit een beetje kunnen verbergen.

Ik heb ook twee muziekstukken kunnen vinden om onder het beeld te zetten. Deze twee vind ik het beste werken samen.
Ze komen uit films, dus ik zal de juiste film erbij zetten als bron.

Het eindresultaat!
Ik ben er erg blij mee en ik was erg ontroerd aan het eind, wat me verraste. Ik had niet verwacht dat de video dat effect op me zou hebben.

Het licht allemaal toch wat dichterbij dan ik van tevoren had gedacht.

UP OST - 07 - Walkin' the HouseArtist Name

00:00 / 01:04

Walkin' the House - UP

Rosie's NocturneArtist Name

00:00 / 02:38

Rosie's Nocturne - Jojo Rabit

Ik heb hieronder nog wat frames uit de animatie. Dit zijn een aantal van mijn favorieten.

Ik ben ook erg trots op de achtergronden. Daar heb ik hard aan gewerkt :)

Ik wilde werken met warme kleuren, maar ze worden wel wat lichter naarmate we aankomen bij het ziekenhuis. Daar is alles immers een stuk witter.

De planten zorgen voor dat kleine beetje extra waar ik van houd. Ik houd van een hoop details in mijn tekeningen.

Artikel

Aan het begin van de periode kregen we de opdracht om een illustratie te maken bij een gekozen artikel over hoop.
Ik heb de opdracht een beetje naar mijn hand gezet.

In plaats van een artikel op te zoeken, heb ik mijn interview uitgeschreven en daar illustraties bij gemaakt. Ik vond het mooi om in mijn thema te blijven en bovendien gaf het me de kans om nog een beetje meer te doen met het interview.

Ik ben begonnen met een paar zinnen uitkiezen waar ik iets bij kon tekenen.

"Op zijn mooist is hoop andermans knuffelbeer die ik even mag vasthouden. "

"Hoop heeft ook met leeftijd te maken. Ik over de helft (over de vijftig) en de wereld wordt wat klein."

Met deze quotes heb ik twee illustraties gemaakt. Die zie je hiernaast.

Ik vond het belangrijk om de tekeningen simpel te houden. Dat is wel aardig gelukt, vind ik.

Het artikel en de illustraties heb ik verwerkt in de vorm van een artikel. Dit was niet makkelijker, maar ik heb het idee dat het wel is gelukt. Ik heb in ieder geval een nieuw gevonden respect gekregen voor mensen die voor kranten en tijdschriften werken...

Het artikel:

Tijdschrift cover

Voor de cover voor een tijdschrift wilde ik werken met hetzelfde artikel: mijn interview.

Het leek me leuk om alles in hetzelfde thema te houden.

Ik heb ervoor gekozen voor het tijdschrift FLOW. Dit tijdschrift heeft vaak interessante artikelen over lifestyle, mindful leven en verhalen.
Ik vond dat dit het juiste tijdschrift zou zijn voor mijn interview. Ik heb het tijdschrift bestudeerd. Ze doen erg veel met illustraties. Er zit veel kleur in en ze gebruiken simpele vormen en stijlen.
Ik heb mijn cover illustratie hier op gebaseerd. Ik heb mijn eigen stijl gebruikt, maar ik wilde het wel simpel en elegant houden. Dat is goed gelukt, vind ik. Ik ben er erg tevreden over.

Ik heb geprobeerd de illustratie zo 'echt' mogelijk te maken. Dat betekent dat de naam van het tijdschrift erop staat, er is een barcode en een prijskaartje. En het artikel wordt aangegeven op de voorkant.

Voor de illustratie heb ik me gefocust op de kern van mijn thema: ongewilde kinderloosheid. Ik dacht: hoe kan ik dit zo simpel mogelijk overbrengen? Het is de bedoeling dat iemand de illustratie ziet en begrijpt wat het onderwerp is.

Daarom koos ik ervoor om een vrouw met een kinderknuffeltje te tekenen. Hierdoor is het thema duidelijk en worden mensen (hopelijk) meteen nieuwsgierig naar het artikel.

Voorbeelden van flow magazine covers.

De illustratie: vrouw met knuffel

Het tijdschrift: de cover

Affiche

Het affiche vond ik lastig. Ik wilde het niet te vol maken, ik wist niet goed wat ik erop moest zetten en ik had ook geen idee wat voor beeld erop moest.

Ik begon een beetje met schetsen en toen kwam deze tekening daaruit:

Ik vond het vroeger fantastisch als mijn ouders me optilden tijdens het lopen. We zongen dan een liedje en op een bepaald punt tilden ze me op in het loopje. Dan voelde het net of ik vloog.

Bijna onbewust heb ik dit toen getekend. Het sprak me aan.
Ik besloot het uit te werken, met een kleine twist. Het thema is natuurlijk ongewilde kinderloosheid. Dus ik besloot het kindje te laten 'verdwijnen'.

Dit is het resultaat:

Voor de tekst besloot ik uiteindelijk om het simpel te houden: Titel en een korte uitleg over de inhoud.

Ik heb hier heel lang mee zitten tobben en uiteindelijk besloot ik het zo te laten.

Van de drie was dit verreweg de moeilijkste opdracht. Ik kan niet eens goed uitleggen waarom...

Ik ben wel redelijk tevreden met het resultaat. Het had beter gekund, misschien met een paar dagen langer om na te denken.

Beeldreeks

Ik kreeg als advies om nog eens te kijken naar de uitsneden van mijn beeldreeks. Tekst maakt de beeldreeks wel een beetje af, vind ik. Het geeft nog wat meer betekenis aan de al betekenisvolle beelden.
Dat vind ik mooi. Het versterkt nog eens de boodschap.